Menu et l’art: Krupnik i „Le Rêve” Pablo Picasso

Kiedy w 1948 roku Pablo Picasso odbył swoją jedyną podróż do Polski, pobyt artysty w Warszawie zaowocował muralem. Rysunek węglem przedstawiał warszawską Syrenkę. Czy w tym czasie jadł na obiad krupnik według Pięciu Przemian? Któż to wie? Jedno jest pewne: w Hiszpanii raczej nie jada się zup, chyba że Hiszpan ma żonę Polkę.

-*-

Oto przepis

Do 4 litrów gotującej wody dodać:

1 łyżeczkę tymianku, 1/2 łyżeczki kurkumy

ok. 1/2 kg wołowiny z kością np. rostbeft

1/2 łyżeczki kminku

1/2 łyżeczki imbiru

1/2 łyżeczki pieprzu cayenne

1 łyżeczkę vegety

1 łyżeczkę soli

1/2 łyżeczki bazylii

gotować około 1,5 godziny, a potem dodać:

1 łyżeczkę majeranku

4 pokrojone marchewki

2 pietruszki

6 – 8 pokrojonych w kostkę ziemniaków

2 cebule, 1 por (białą część), 2 ząbki czosnku (gotuję w całości, a potem miksuję)

3/4 szklanki opłukanej kaszy jęczmiennej wiejskiej

dosmakować solą

gotować do miękkości, potem dodać

garść posiekanej zielonej pietruszki

szczyptę kurkumy

jeśli zupa będzie zbyt gęsta uzupełnić wrzącą wodą

szczyptę  kminku

dosmakować czarnym, świeżo mielonym pieprzem

-*-

-*-

L’art

Maluję umyślnie krzywe nosy, gdyż chcę zmusić ludzi, by spojrzeli wreszcie na ten nos, chcę ich zmusić, by przestali akceptować tylko obrazy harmonijne i piękne kolory.

http://www.artsjournal.com/culturegrrl/Reve.jpg

Pablo Picasso (a właściwie Pablo Diego Jose Francisco de Paula Juan Nepomuceno Maria Delos Satisima Trinidad Ruiz y Picasso) urodził się 25 października 1881 roku w Maladze w Hiszpanii. W ciągu długiego okresu swojej kariery stworzył ponad 20.000 obrazów, rysunków, rzeźb i ceramiki oraz takie przedmioty jak kostiumy teatralne i zestawy teatralne. Jako artysta i innowator obok Georgesa Braque’a był twórcą ruchu kubistycznego, jednego z ważniejszych kierunków modernistycznych połowy XX wieku, który to na zawsze zmienił oblicze malarstwa i rzeźby, jednocześnie wpływając na współczesną architekturę, literaturę i muzykę.
Las mujeres czyli po hiszpańsku kobiety. W życiu Picassa było ich wiele. To one inspirowały i rozpalały jego twórczy ogień. Najważniejsze z nich to:

Fernande Olivier – do jej postaci nawiązuje jedna z panien awiniońskich. Picasso nie zdołał powstrzymać jej przed wydaniem wspomnień pt.: Picasso et ses Amis, ale wypłacał jej niewielką pensję w zamian za obietnicę, że drugi tom nie ukaże się przed jego śmiercią. Ma Jolie czyli Eva Gouel – ich związek zostaje brutalnie przerwany przez los (tu śmierć wygrywa z miłością),
Olga Koklova (syn Paul) – tancerka; pierwsza żona artysty, oficjalnie nigdy się nie rozwiedli. Ich związek zakończył się formalnie z jej śmiercią,
Marie-Thérèse Walter (córka Maya) – to jej poświęcony jest utrzymany w żywej fowistycznej kolorystyce obraz powyżej, na którym wizerunek śpiącej dziewczyny przepełniony jest erotyczną symboliką,
Dora Maar – artystka i fotografka, ikona surrealistów, która udokumentowała zdjęciami proces powstawania słynnego obrazu Picassa pt.: Guernika. Mówi się, że Picasso pozwalał jej malować fragmenty tego obrazu. Potrafiła być partnerką zarówno w miłości jak i dyskusji.
Fransoise Gilot (syn Claude i córka Paloma) – porzuciła prawo na rzecz sztuki. Artysta był dla niej nie tylko partnerem, ale jednocześnie artystycznym mistrzem. Napisała bestsellerową książkę Żyć z Picassem. Jacqueline Roque – sprzedawczyni ceramiki, została drugą żoną Picassa. Najbardziej tajemnicza wybranka malarza, której to bez wątpienia poświęcił największą ilość dzieł. Nie tylko uwieczniał ją na obrazach, ale także codziennie obdarowywał czerwoną różą, jak również pisał dla niej wiersze, stwierdzając, że to dzięki niej dowiedział się czym jest prawdziwa miłość.

-*-

Od 8. marca do 9. września 2018 w londyńskiej galerii Tate Modern zostanie zaprezentowana wystawa pt.: Picasso 1932 – Love, Fame, Tragedy. Jej kurator Achim Borchardt-Hume powiedział o niej tak:

Ta pierwsza w historii wystawa Pabla Picassa w Tate Modern sprawi, że staniesz twarzą w twarz z ponad stu obrazami, rzeźbami, rysunkami uzupełnionymi rodzinnymi fotografiami. Trzy z jego niezwykłych obrazów przedstawiające jego kochankę Marie-Thérèse Walter będą pokazane razem po raz pierwszy od czasu ich powstania. Obrazy te stworzone zostały zaledwie w ciągu pięciu dni w marcu 1932 roku. Rozwiane zostaną mity krążące wokół Picassa tak, aby ukazać człowieka i artystę w jego pełnej złożoności i bogactwie. Zobaczysz go jak nigdy przedtem.

-*-

Za każdym razem, kiedy oglądam na żywo dzieła wielkich artystów, przenika mnie dreszcz, wypełnia podziw i radość. Kontakt z ich dorobkiem wzbogaca mnie, pomaga zrozumieć, pozwala odpocząć, uczy człowieczeństwa. Zachęcam do kontaktu ze sztuką, która niewątpliwie jest nam potrzebna chociażby poprzez swój immanentny związek z wartościami uniwersalnymi.

 

Menu et l’art: Kartoflanka i cebule Vincenta van Gogha

Kartoflanka „ciesielskiej” – zupa lekarstwo na śniadanie, obiad i kolację. Dopieszcza nasze ciało i duszę. Faktycznie za każdym razem smakuje inaczej. Zupę przygotowałam oczywiście według Pięciu Przemian z lekką modyfikacją przepisu Pani Anny Ciesielskiej, którą serdecznie pozdrawiam.

-*-

Oto przepis

Do 4 litrów gotującej wody dodać:

1 łyżeczkę tymianku

ok. 1/2 kg wołowiny z kością

1/2 łyżeczki kminku

1/2 łyżeczki imbiru

1/2 łyżeczki pieprzu cayenne

1 łyżeczkę vegety

1 łyżeczkę soli

1/2 łyżeczki bazylii

gotować około 1,5 godziny, a potem dodać:

1 łyżeczkę kurkumy

5 pokrojonych marchewek

2 pokrojone pietruszki

 8 pokrojonych w kostkę ziemniaków

2 cebule, 1 por (białą część), 4 ząbki czosnku (gotuję w całości, a potem miksuję)

kawałek selera

1/2 łyżeczki kolendry

dosmakować solą

gotować do miękkości, potem dodać

kluseczki przygotowane z 8 łyżek mąki orkiszowej wymieszanej z zimną wodą

garść posiekanej zielonej pietruszki

szczyptę majeranku

łyżkę masła

dosmakować pieprzem i solą

-*-

Kartoflanka jest smaczna, kolorowa, zdrowa i bardzo pożywna. Mmm…mniam!

L’art

Skoro dopieściliśmy ciało, to czas zająć się duchem.

Obraz Martwa natura Vincenta van Gogha (1853-1890) jest jak fotografia mająca upamiętnić jego egzystencję. To pełne determinacji dzieło jest próbą artysty na pozostanie myślami przy najzwyklejszej codzienności i być może jest tym samym ucieczką od problemów, z którymi sobie nie radził. Cztery cebule, poradnik medyczny, świeca, fajka i tytoń, list od brata Theo, czajnik oraz opróżniona butelka absyntu wychodzą spod jego pędzla w styczniu 1889 roku tuż po wypisaniu artysty ze szpitala. Van Gogh z białym bandażem pokrywającym miejsce, gdzie kiedyś znajdowało się jego lewe ucho, maluje rewolucyjny obraz. Robi to dzięki gwałtownym pociągnięciom pędzla i zastosowaniu intensywnych, świetlistych barw, które sąsiadują z plamami nagiego płótna. Nowy rodzaj sztuki, który 35 letni holenderski samouk otworzył tym pionierskim obrazem, został nazwany później ekspresjonizmem.

Warto odwiedzić Muzeum van Gogha, które znajduje się w Amsterdamie i oczywiście poświęcone jest jego sztuce oraz czasom, w których żył.