Autor: Madame D'dorf

Garde-robe: Wolność wyboru

- Madame D'dorf Leave a comment

Wolność jest możliwością, wyborem, ale też świadomością konsekwencji wyboru, od której zdarza się nam uciekać. A wolność bez odpowiedzialności nie istnieje, nie ma sensu. Pytanie: po co mi wolność i ku czemu ma mnie prowadzić? jest wielkim krokiem ku dojrzałości.

Istnieje takie miejsce, w którym wolność możemy stale odczuwać. To nasza wewnętrzna przestrzeń. To rejony niezależne od niczego i od nikogo, które zawsze pozostaną nasze. Wolność zatem była i jest naszym przyrodzonym stanem istnienia.

-*-

Inspiracją sesji był film Arthura Penna – Bonnie i Clyde z 1967 roku. Zrealizowane ze swadą kino opowiada przygody dwójki bandytów, którzy przemierzają wspólnie Amerykę rabując i zabijając. Zakochana Bonnie (w tej roli zjawiskowa Feye Dunaway) szuka przygody i ucieczki od prowincjonalnego życia, zaś Clyde (w tej roli przystojny Warren Beatty) jest rebeliantem szukającym dobrej zabawy.
Film jest manifestacją wolności, w której dwójka opryszków występuje nie tylko przeciw prawu, ale także przeciw porządkowi społecznemu i jego instytucjom. Na własne życzenie zostają wykluczeni ze społeczeństwa i spełniają marzenia o totalnym buncie.
Znakomicie zrealizowany, świetnie zagrany, ciekawy i jakże aktualny film wciąż prowokuje do dyskusji.

-*-

Płaszcz – TOM TAILOR

Sweter – TARANKO

Spodnie – COCCARA

Buty – GABOR

Beret – TAKKO FASHION

Apaszka  – TARANKO

-*-

 

Słówko dnia: wissen

- Madame D'dorf Leave a comment
Ich weiß, dass ich nichts weiß, aber ich weiß,
Ich weiß, dass ich nichts weiß, aber ich weiß, dass ist 11.11 und dies ist sehr wichtiger Tag für Polen

Czasownik wissen jest czasownikiem pokrewnym, ponieważ ma podobny wzór odmiany jak czasowniki modalne.

wissen – wiedzieć

-*-

Odmiana:

ich weiß

du weißt

er/sie/es weiß

wir wissen

ihr wisst

Sie/sie wissen

-*-

Przykłady:

  • Ich weiß es.  Wiem to.
  • Er war es nicht.  On tego nie wie.
  • Weiß du es?  Czy ty to wiesz?
  • Das wissen die Götter.  Bóg raczy wiedzieć.
  • Wissen Sie vielleicht, wo sich der Hauptbahnhof befindet?  Wie Pani może, gdzie znajduje się Dworzec Główny?
  • Vielleicht weiß sie das?  Może ona to wie?
  • Sie wiessen es schon.  Oni już to wiedzą.
  • Ich möchte wissen, warum sie nie rechtzeitig kommen kann?  Chciałabym wiedzieć, dlaczego ona nigdy nie potrafi przyjść na czas?
  • Ihr wisst es auch nicht.  Wy także tego nie wiecie.
  • Weißt du vielleicht, wo meine Brille liegt?  Może wiesz, gdzie leżą moje okulary?
  • Ich möchte wirkich gern wiessen. Naprawdę chciałabym to wiedzieć.

Beste Grüße

Menu et l’art: Kartoflanka i cebule Vincenta van Gogha

- Madame D'dorf Leave a comment

Kartoflanka „ciesielskiej” – zupa lekarstwo na śniadanie, obiad i kolację. Dopieszcza nasze ciało i duszę. Faktycznie za każdym razem smakuje inaczej. Zupę przygotowałam oczywiście według Pięciu Przemian z lekką modyfikacją przepisu Pani Anny Ciesielskiej, którą serdecznie pozdrawiam.

-*-

Oto przepis

Do 4 litrów gotującej wody dodać:

1 łyżeczkę tymianku

ok. 1/2 kg wołowiny z kością

1/2 łyżeczki kminku

1/2 łyżeczki imbiru

1/2 łyżeczki pieprzu cayenne

1 łyżeczkę vegety

1 łyżeczkę soli

1/2 łyżeczki bazylii

gotować około 1,5 godziny, a potem dodać:

1 łyżeczkę kurkumy

5 pokrojonych marchewek

2 pokrojone pietruszki

 8 pokrojonych w kostkę ziemniaków

2 cebule, 1 por (białą część), 4 ząbki czosnku (gotuję w całości, a potem miksuję)

kawałek selera

1/2 łyżeczki kolendry

dosmakować solą

gotować do miękkości, potem dodać

kluseczki przygotowane z 8 łyżek mąki orkiszowej wymieszanej z zimną wodą

garść posiekanej zielonej pietruszki

szczyptę majeranku

łyżkę masła

dosmakować pieprzem i solą

-*-

Kartoflanka jest smaczna, kolorowa, zdrowa i bardzo pożywna. Mmm…mniam!

L’art

Skoro dopieściliśmy ciało, to czas zająć się duchem.

Obraz Martwa natura Vincenta van Gogha (1853-1890) jest jak fotografia mająca upamiętnić jego egzystencję. To pełne determinacji dzieło jest próbą artysty na pozostanie myślami przy najzwyklejszej codzienności i być może jest tym samym ucieczką od problemów, z którymi sobie nie radził. Cztery cebule, poradnik medyczny, świeca, fajka i tytoń, list od brata Theo, czajnik oraz opróżniona butelka absyntu wychodzą spod jego pędzla w styczniu 1889 roku tuż po wypisaniu artysty ze szpitala. Van Gogh z białym bandażem pokrywającym miejsce, gdzie kiedyś znajdowało się jego lewe ucho, maluje rewolucyjny obraz. Robi to dzięki gwałtownym pociągnięciom pędzla i zastosowaniu intensywnych, świetlistych barw, które sąsiadują z plamami nagiego płótna. Nowy rodzaj sztuki, który 35 letni holenderski samouk otworzył tym pionierskim obrazem, został nazwany później ekspresjonizmem.

Warto odwiedzić Muzeum van Gogha, które znajduje się w Amsterdamie i oczywiście poświęcone jest jego sztuce oraz czasom, w których żył.